Job 32

Rozdział 32

1 A gdy ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach ^a; 2 Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta ^b, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga. 3 Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba. 4 Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi. 5 Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem. 6 I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy ^c, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania. 7 Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat niech uczy mądrości. 8 Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum ^d. 9 Wielcy nie zawsze są mądrzy, a starcy nie zawsze rozumieją sąd. 10 Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie. 11 Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę. 12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa; 13 I nie możecie powiedzieć ^e: Znaleźliśmy mądrość. Sam Bóg go strąca, nie człowiek. 14 Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami. 15 Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić. 16 Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli. 17 Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie. 18 Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie ^f. 19 Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki zagrożone pęknięciem. 20 Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem. 21 Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał. 22 Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.